Zwieńczeniem procesu zabezpieczania zbiorów stała się pełna konserwacja najcenniejszych i zarazem najbardziej zniszczonych druków i rękopisów. Poza Książnicą Cieszyńską, w której w ciągu dwóch ostatnich dekad kompleksowej renowacji poddano blisko 140 oprawnych woluminów oraz kilkaset jednostek rękopisów typu archiwalnego, żadna z pozostałych uczestniczących w projekcie instytucji nie miała dotychczas możliwości przeprowadzania konserwacji swoich zbiorów. Nic więc dziwnego, że spośród łącznie 144 obiektów, których renowacja finansowana jest z budżetu projektu, aż 112 stanowi własność partnerów Książnicy. Najwięcej zakonserwowanych obiektów, bo aż 62, pochodzi ze zbiorów Biblioteki i Archiwum im. Tschammera. Z cieszyńskiego Oddziału Archiwum do konserwacji wybrano 39 obiektów, z Biblioteki i Archiwum OO. Bonifratrów – osiem, a z Muzeum Śląska Cieszyńskiego – trzy. W przypadku Książnicy konserwacja 10 druków i rękopisów przeprowadzona została we własnej pracowni biblioteki. Pozostałe 22 obiekty konserwowane były w specjalistycznych pracowniach, wyłonionych w drodze przetargu. Także renowacja druków i rękopisów należących do Parafii Ewangelicko-Augsburskiej, Konwentu Zakonu Bonifratrów i Muzeum realizowana była w drodze zleceń powierzanych podmiotom zewnętrznym. Archiwum korzystało w tym zakresie z usług pracowni konserwatorskich działających w sieci archiwalnej i zatrudnianych za pośrednictwem gospodarstwa pomocniczego.

Wszystkie skierowane do konserwacji obiekty wybrane zostały przez komisje złożone z konserwatorów oraz bibliotekarzy lub archiwistów, którzy w swoich decyzjach brali pod uwagę zarówno zabytkową wartość poszczególnych dzieł, ich znaczenie badawcze, jak i specyfikę zniszczeń, w tym przede wszystkim stopień zaawansowania oraz dynamikę procesów destrukcyjnych. Zastosowanie tego rodzaju kryteriów sprawiło, iż wśród przeznaczonych do konserwacji obiektów dominują rękopisy związane z dziejami Śląska Cieszyńskiego, a w następnej kolejności stare druki cechujące się bądź unikatowością, bądź wyjątkowymi walorami edytorskimi. Same prace renowacyjne przebiegały według precyzyjnych, uzgodnionych z ekspertami programów, a odbiór każdego dzieła z konserwacji odbywał się komisyjnie przy udziale rzeczoznawców, dokonujących oceny jakości wykonanych prac.

Konserwację znacznej części zbiorów cieszyńskiego Oddziału Archiwum Państwowego przeprowadzono w pracowni katowickiej centrali Archiwum.
Konserwacja zespołu archiwaliów Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego w Książnicy Cieszyńskiej.
Renowacja pieczęci lakowych, przebiegająca według metody wypracowanej przez specjalistów Książnicy Cieszyńskiej, stanowi zawsze jeden z najtrudniejszych etapów konserwacji zabytkowych archiwaliów.
 Uzgadnianie programu konserwacji wielkoformatowej, XVIII-wiecznej mapy Królestwa Czech (“Mappa geographica Regni Bohemiae”, Augsburg 1720 r.), będącej jednym z trzech zakonserwowanych w ramach projektu obiektów Muzeum Śląska Cieszyńskiego
Konserwacji w ramach projektu poddane zostały różnego typu obiekty, od opasłych druków i kodeksów rękopiśmiennych poczynając, poprzez złożone z wielu dokumentów jednostki archiwalne, a na pojedynczych mapach i grafikach kończąc (zdjęcia przedstawiają stan tych samych obiektów przed rozpoczęciem prac konserwatorskich i po ich zakończeniu).
Jakość konserwacji każdego obiektu oceniana była przez komisję złożoną z doświadczonych konserwatorów i rzeczoznawców